تأثیر تمرین هوازی با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد ضربان قلب ذخیره بر میزان پروتئین های c و s و پلاکت ها در زنان میانسال غیرفعال

مقدمه: در سال­های اخیر تحقیقات زیادی روی جوانب مختلف سیستم انعقاد خون انجام گرفته؛ درحالی که کمتر به بررسی اثر ورزش بر آن پرداخته شده است. احتمالاً تمرینات ورزشی بتواند منجر به تغییر فرآیندهای آبشار انعقادی و فیبرینولیز شود. هدف: تعیین تأثیر شش ماه تمرین هوازی با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره بر پروتئین­های c و s و پلاکت­هادر زنان میانسال غیرفعال. روش: در این کارآزمایی بالینی، 19 زن میانسال و غیرفعال به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت شش ماه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای در تمرینات هوازی با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره حضور یافتند. فاکتورهای انعقادی توسط دستگاه کولتر نوع co-bass اندازه­ گیری شد. داده­ ها توسط نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های تی مستقل و تی همبسته تحلیل شد. یافته ها:  میانگین سن 3/3±2/42 سال و وزن 8/6±0/64 کیلوگرم بود. پس از انجام آزمون­های آماری لون و شاپیرو-ویلک، یکسان بودن و نرمال نمونه­ ها تأیید شد (05/0p>). نتایج حاصل از آزمون تی ‎همبسته نشان داد سطح پروتئین­ c (1/6±3/101) در گروه تجربی تغییر معنی­داری نداشت (81/0p=). تغییرات پروتئین s (2/5±6/101) نیز در این گروه معنی­دار نبود (12/0p=). اما میزان پلاکت­ها (3/65944±3/254636) در گروه تجربی به طور معنی ­داری افزایش یافت (04/0p<). همچنین تغییرات بین گروهی در متغیرهای پروتئین c (22/0p=)، پروتئین s (16/0p=) و پلاکت­ها (89/0p=) معنی ­دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر تمرین هوازی بر افزایش مقادیر پلاکت­ در پژوهش حاضر، پیشنهاد می­شود که از ورزش­های هوازی می­توان برای جلوگیری و درمان مشکلات انعقاد خون استفاده کرد.